เสียใจครับ...ได้แต่บอกว่าเสียใจมากๆ
...เสียใจที่ขาดคู่หูรู้ใจเวลาขี่รถในสนาม
...เสียใจที่ขาดเพื่อนขี่รถเที่ยวที่แสนดี
...เสียใจที่ต้องเสียเพื่อนร่วมแนวคิดที่จะพัฒนาทักษะการขี่รถให้สังคมเราสูงขึ้นและดีขึ้น
...เสียใจที่จะไม่ได้รับความห่วงใยจากเพื่อนที่แสนดีอีกต่อไป
...เสียใจที่จะไม่ได้พูดคำว่า "ครับคุณ" เวลาที่นายโทรมา
...เสียใจที่ต่อไปนี้จะไม่ได้ยินคำว่า "ไว้ว่ากันคุณ" เวลาที่นายจะวางหูโทรศัพท์
...เสียใจที่พรุ่งนี้จะไม่ได้คุย MSN กันอีกเหมือนทุกวันที่ผ่านมา
...เสียใจที่จะไม่ได้ยินเสียงหัวเราะที่ทั้งคู่สร้างขึ้น
...เสียใจที่จะไม่ได้เห็นคู่ที่น่ารักคู่นี้อีกแล้ว
...เสียใจที่คนดีมากๆในสังคมเราลดน้อยไปอีกสองคน
...เสียใจที่โลกนี้ยังไม่ได้เห็นความสามารถที่แท้จริงของทั้งสองคน
...เสียใจกับอีกหลายๆสิ่งที่ไม่อาจบรรยายได้หมด...เสียใจจริงๆ
สิ่งที่ทั้งคู่ทิ้งไว้คือรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และความปรารถนาที่จะให้ทุกคนรู้จักที่จะขี่รถอย่างมีความสุขและปลอดภัย
ขอขอบคุณและชื่นชมครอบครัว พิสุทธอานนท์ และครอบครัววุฒิสิน ที่เลี้ยงคนดีมีคุณภาพให้สังคมเรา เสียดายและเสียใจที่ทั้งคู่มีเวลาแสดงความดีและคุณภาพดีๆที่ครอบครัวปลูกฝังมาให้สังคมได้รับรู้สั้นยิ่งนัก
หลับให้สบายเถอะเพื่อนรักทั้งสอง... ถ้าชาติหน้ามีจริงขอให้เราได้เจอกันอีกและเป็นเพื่อนที่ดีอย่างงี้ตลอดไปนะ
เต้ย สิทธิธร เนยปฏิมานนท์
เปิ้ล วิภาดา คุรุเจริญพร |
LOGIN
Webboard :: Member Cafe' :: 00001879
Advertisement 
phuk
แจ้งลบกระทู้